مازندنومه:نوشته زير را محمد حسين ملايي کندلوسي-خبرنگار ما در کجور-ارسال کرده که به محروميت يکي از روستاهاي منطقه به نام ساروس اشاره دارد.اين روستا جاده درست و حسابي ندارد و مهم تر از آن نه برق ندارد،نه آب و نه تلفن.باور کردني نيست در روزگاري که به سر مي بريم منطقه اي و روستايي با اين گونه محروميت ها مواجه باشد.اصل مطلب را بخوانيد.

-------------------------------

 در عصري قرار داريم كه پيشرفت تكنولوژي در آن سرعت خيره كننده اي دارد و هر لحظه بر امكانات رفاهي انسان ها افزوده مي شود و بشر در دورترين نقطه كره زمين هم رفاه حاصل از پيشرفت تكنولوژي را لمس كرده است، اما اهالي روستاي ساروس كجور مازندران از داشتن ابتدايي ترين امكانات رفاهي محروم هستند و در شرايط سخت و دشواري به گذران زندگي خود مشغول هستند.

ساروسي ها سال هاست كه از نعمت داشتن راه و جاده ايمن و استاندارد براي رفت و آمد به روستا محرومند.راه و جاده دسترسي به اين روستا كه خاكي است، بسيار باريك و داراي پيچ و خم هاي كوهستاني است و يك طرف آن منتهي به دره و پرتگاه هاي مرگبار است و هيچ گونه علائم راهنمايي و رانندگي نيز ندارد.

 اهالي روستاي ساروس كجور در عصر پيشرفت و تكنولوژي هاي روزافزون از نعمت آب ، برق و تلفن نيز محروم مي باشند و اين موضوع شرايط زندگي را براي روستاييان اين منطقه بسيار سخت و دشوار ساخته است.

آب شرب اهالي روستاي ساروس كجور تا کنون از يكي از چشمه ها و با استفاده از لوله كشي به وسط روستا منتقل و در آنجا وارد حوضي رو باز مي شد. اين موضوع از نظر بهداشتي  مشکل و آلودگي و خطرات زيادي را به همراه داشت.

البته طي هفته هاي گذشته اين مشكل در اقدامي جهادي و خيرخواهانه از سوي گروه هجرت 3­ جهادسازندگي بسيج دانشجويي نوشهر با حفر كانال و لوله گذاري تا حدودي رفع شد و امكان استفاده اهالي روستاي ساروس كجور از آب آشاميدني بهداشتي،در آينده فراهم خواهد شد.

نبود خانه بهداشت براي رفع نيازهاي اوليه بهداشتي و درماني در اين روستا يكي ديگر از مشكلات اساسي است،به گونه اي كه اگر كسي در ساعاتي از شبانه روز دچار حادثه يا بيماري شود از دسترسي به امكانات اوليه بهداشتي و درماني محروم است و  بيمار بايد به اولين آبادي داراي امكانات بهداشتي و درماني منتقل تا به وضعيت وي رسيدگي شود.

 اين امر در شرايط اورژانسي و با توجه به اينكه تنها يك دستگاه خودروي نيسان شخصي در ساعات شب در اين روستا مستقر است و با درنظر گرفتن فصل سرما و يخبندان جاده و ساير حوادث طبيعي احتمالي ،شرايط را دشوارتر مي کند.

 مدرسه اين روستا به صورت كانكس فلزي است كه دانش آموزان فقط در مقطع ابتدايي قادر به تحصيل مي باشند و براي ادامه تحصيل خويش در مقاطع بالاتر نيز بايد با صرف هزينه شخصي به مدارس شهر پول كجور و منطقه كندلوس رفته تا به كسب علم و دانش بپردازند.

ساروسي ها چشم انتظار همت مسئولانند،نمي دانم؛شايد بتوان با يك مطالعه و كارشناسي دقيق اهالي اين روستا با توجه به نوع شغل آنها كه دامداري و كشاورزي است به مكاني ديگر كه امكان دسترسي به امكانات رفاهي نسبي براي آنها فراهم شود منتقل و از صرف هزينه هاي بالا براي انتقال و ايجاد امكانات مورد نياز در آن روستا جلوگيري كرد.